LINE : @ufadb88vvip
ถึงแม้ว่าในช่วงนี้ ศึกฟุตบอลไทยลีกจะต้องหยุดการแข่งขันไปเนื่องจากการระบาดของไวรัส COVID-19 จนทำให้ทุกๆ สโมสร ไม่มีรายรับเข้ามา และมีแต่รายจ่าย และสำหรับบางสโมสร ถือว่าไวรัสตัวนี้ เป็นมรสุมร้ายลูกใหญ่ที่พัดผ่านเข้ามาในสโมสร
แต่สำหรับบางสโมสร ที่เป็นสโมสรใหญ่ กลับกลายเป็นสโมสรที่ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวอะไร ยังคงใช้เงินแบบชิวๆ ซื้อตัวนักเตะบิ๊กเนม ทุ่มเงินหว่านเงินกันเป็นว่าเล่น เสริมความแข็งแกร่งให้สโมสร
เริ่มจาก “บีจี ปทุมฯ ยูไนเต็ด” ที่ทำเซอร์ไพร์สทุ่มเงินมหาศาล ดึงตัว “สารัช อยู่เย็น” จาก “เอสซีจี เมืองทองฯ ยูไนเต็ด” ต่อด้วยคว้าตัว “อันเดรส ตูเญซ” ปราการหลังชาวเวเนซุเอลา ที่เพิ่งจะแยกทางกับ “บุรีรัมย์ ยูไนเต็ด” มาร่วมทีมแบบไม่มีค่าตัว
หลังจากนั้น ตามมาด้วย “การท่าเรือ เอฟซี” ของ “มาดามแป้ง” นวลพรรณ ล่ำซำ เพิ่งจะคว้าตัวคู่แฝดแนวรับตัวเก่งจาก “โปลิศ เทโร เอฟซี” อย่าง “ทิตาธร-ทิตาวีร์ อักษรศรี” มาร่วมทัพ ซึ่งทั้ง 2 คน ค่าตัวรวมกัน เกือบๆ 30 ล้านบาทเลยทีเดียว
หลายคนมองว่า ทำไมการท่าเรือฯ ต้องเสริมทัพผู้เล่นในแนวรับมาเพิ่ม ทั้งๆ ที่ในเวลานี้ สิงห์เจ้าท่า เพิ่งจะดึงแนวรับอย่าง “อดิศร พรหมรักษ์” จาก “เอสซีจี เมืองทองฯ ยูไนเต็ด” มาร่วมทัพ และมีแนวรับที่แข็งแกร่งดั่งกำแพงเมืองจีน บวกกับมีผู้เล่นในตำแหน่งนี้ให้เลือกใช้มากมายซึ่งทดแทนกันได้หมด ทำให้ดูเหมือนว่าการเสริมทัพในดีลนี้ของการท่าเรือฯ ดูเหมือนเป็นการเสริมทัพที่ปาดหน้าทีมบางทีมเพื่อความ “สะใจ” เสียมากกว่า
และอีกหลายคน ยังมองว่าการเสริมทัพในครั้งนี้ จะเป็นการเอาดาวรุ่งไปดอง ไปนั่งในม้านั่งสำรองจนหมดโอกาส ซึ่งจะเป็นจริงหรือไม่นั้น คงต้องดูกันต่อไป
มาถึงตรงนี้ เราคงถึงเวลาที่จะต้องไปมองดูทีมเล็กๆ ที่อยู่ในลีกระดับเดียวกัน ซึ่งในเวลานี้ ทีมเหล่านั้น ประหยัดงบประมาณกันแบบสุดๆ ชนิดที่ว่าบางทีมลดเงินเดือน 50% ตามที่ตกลงไว้ในที่ประชุมกับสมาคมกีฬาฟุตบอลแห่งประเทศไทยฯ แล้วนั้น ก็ยังไม่สามารถที่จะคลี่คลายปมปัญหานี้ได้
แต่ใช่ว่าปัญหาการเงินจะเกิดแต่กับทีมเล็กๆ ทีมใหญ่ก็ควรที่จะต้องระวังเช่นเดียวกัน ยิ่งในขณะนี้การแพร่ระบาดรอบที่ 2 อาจจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้ ซึ่งถ้าเกิดขึ้นแล้วศึกไทยลีกไม่สามารถกลับมาเตะตามกำหนดในวันที่ 12 ก.ย. งานนี้แหละ ภาระค่าใช้จ่ายที่สโมสรนั้นสมัครจะรับเอาไว้ ก็รับผิดชอบให้ดีก็แล้วกัน (เตือนแล้วนะ!!!)
ไทยลีก ณ เวลานี้ “ความเหลื่อมล้ำ” ระหว่างทีมใหญ่และทีมเล็ก คือสิ่งที่สำคัญเป็นอันดับต้นๆ ที่ทางสมาคมฯ ควรจะแก้ไขปัญหา
การแข่งขันในลีก จะมีความสนุกได้ ทีมใหญ่ และทีมเล็ก ต้องสู้กันแบบสมศักดิ์ศรี และมีความสูสีทั้งในด้านฝีเท้าและตัวผู้เล่น
แต่ลีกไทย ณ เวลานี้ กลายเป็นเหมือนสำนวนไทยที่ว่า “ปลาใหญ่กินปลาเล็ก” คือทีมใหญ่ มีเงิน ทำอะไรก็ได้ เหยียบหัวทีมเล็กไล่ยำจนจมดิน ยิงถล่มสกอร์ขาดลอย 5-0 6-0 แบบสนุกเท้า แบบนี้ลีกจะไปสนุกได้อย่างไร
ทีมเล็กบางทีม อยากจะสู้ขึ้นมาบ้าง ก็ตัดสินใจทุบคลังเอาเงินออกมาทุ่มซื้อนักเตะฝีเท้าดี มีชื่อเสียง เข้ามาอยู่ในสโมสร เพื่อสนองความต้องการของตัวเองที่อยากจะเห็นทีมประสบความสำเร็จ แบบที่ไม่ได้ประเมินตนเองเลยว่า “ไหวมั้ย?”
แน่นอนว่าถ้าทีมเล็กๆ เหล่านั้น มีการเสริมทัพด้วยนักเตะฝีเท้าดีมีชื่อเสียงเข้ามาอยู่ในทีม ก็จะสามารถดึงแฟนบอลเข้ามาชมเกมในสนามได้ แต่อย่าลืมว่า “ฟุตบอล” ลูกกลมๆ อะไรก็เกิดขึ้นได้ ถ้าเกิดว่านักเตะเหล่านั้นเล่นได้ไม่เข้าระบบที่วางไว้ แล้วผลงานทีมแย่เหมือนเก่า แฟนบอลก็จะหายไป รายได้ก็จะหายไปด้วย
และข้อเสียอีกอย่างของหลายทีมในไทยลีก ที่ลงทุนไปแบบไม่ประมาณตนเอง พอมีปัญหาเรื่องการเงิน ก็ทิ้งทีมไปแบบดื้อๆ ปล่อยให้ทีมกลายเป็นสุญญากาศ และสุดท้ายก็หายไปจากสารบบในที่สุด
มาถึงเรื่องสำคัญก็คือ “กฏความยุติธรรมทางการเงิน” หรือ Financial Fair Play ที่หลายๆ ลีกชั้นนำในเอเชีย และยุโรปได้ใช้เพื่อให้ลีกเกิดความสมดุล มันถึงเวลาหรือยังที่ไทยลีกควรจะใช้กฏนี้ควบคุมการใช้เงินของทุกสโมสร
กฏดังกล่าวนี้ ไม่ใช่ทำไปเพื่อการลดขนาดทีมใหญ่ แต่ใช้เพื่อที่จะเลี้ยงทีมเล็ก ให้เติบโตขึ้นมา แม้จะไม่เทียบเท่าทีมใหญ่ แต่ก็มีกำลังมากพอที่จะสู้ได้ ไม่ใช่มีแต่ทีมใหญ่ที่เอาแต่จะคอยจ้องตัดกำลังคู่แข่ง ใช้เงินดึงนักเตะเก่งๆ จากทีมเล็ก,ทีมคู่แข่ง เข้าสู่ทีมจนเก่งอยู่ทีมเดียว
แอดมินคิดว่า ถึงเวลาแล้ว ที่กฏนี้ จะถูกนำมาใช้อย่างจริงจังเสียทีในไทยลีก เพื่อให้ทุกทีมได้สู้กันอย่างสมน้ำสมเนื้ออีกทั้งยังทำให้การแข่งขันมีสีสันมากขึ้น และป้องกันปัญหาขาดสภาพคล่องที่อาจจะเกิดขึ้นได้ในเวลานี้ ถ้าไวรัส COVID-19 ยังไม่หายไป
ฝากให้สมาคมฯ และ บ.ไทยลีก จำกัด นำไปพิจารณาครับ
แอดมิน Soccersig
